Μπορείτε να μας περιγράψετε τι είναι το NTC πρόγραμμα μάθησης;
Το πρόγραμμα NTC αποτελείτε από τρεις ενότητες, καθεμιά από αυτές είναι σημαντική και βοηθά το παιδί να φθάσει στις μέγιστες δυνατότητές του. Θέλω να υπογραμμίσω ότι η νοημοσύνη δεν εξαρτάται μόνο από τις γενετικές δυνατότητες, αλλά κυρίως από τον αριθμό των νευρωνικών συνδέσεων που σχηματίζονται στα πρώτα επτά χρόνια. Όσον αφορά στις νευρωνικές συνδέσεις, είναι η πιο έντονη και "ταχύτερη” αναπτυξιακή περίοδος.
Για τα παιδιά η σημασία του παιχνιδιού είναι τεράστια, ενώ οι γονείς το ξεχνάνε και νομίζουν ότι το παιχνίδι του παιδιού είναι όταν το παιδί κάθεται τρεις ή περισσότερες ώρες κάθε μέρα και παίζει ηλεκτρονικό παιχνίδι ή βλέπει την τηλεόραση. Το πραγματικό παιχνίδι είναι όταν το παιδί σκέφτεται, κινείται, επικοινωνεί με τα άλλα παιδιά...
Οι γονείς κάνουν πολλά λάθη, δεν επιτρέπουν στο παιδί να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η περιστροφή τους βοηθά στην ανάπτυξη των νευρωνικών οδών. Για το παιδί θα ήταν καλό να περάσει το καλοκαίρι (αν αυτό καθίσταται δυνατόν) με τους παππούδες, στην ύπαιθρο για να τρέχει στα λιβάδια, να κάνει γιρλάντες από λουλούδια, να κάνει αυτοσχέδια παιχνίδια με τους συνομηλίκους τους, να βοηθάει τον παππού και την γιαγιά σε αγροτικές δουλειές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους βόλους, το λάστιχο, το κρυφτό και άλλα κινητικά παιχνίδια.
Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε και τα άλμπουμ με αυτοκόλλητα, αλλά εδώ πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε οι γονείς να μην αγοράζουν κάθε μέρα 10-20 φακελάκια. Είναι πολύ καλύτερο να αγοράζουνε κάθε μέρα από 4-5 φακελάκια γιατί τότε το παιδί είναι σε αναμονή για την επόμενη μέρα και έτσι συλλέγουν το άλμπουμ για 2-3 μήνες. Αγοράζοντας πολλά φακελάκια με αυτοκόλλητα, τα παιδιά συμπληρώνουν το άλμπουμ σε 10 - 15 ημέρες, και έτσι δεν έχουν κανένα όφελος. Η συλλογή των αυτοκόλλητων πρέπει να διαρκεί αρκετούς μήνες γιατί συμβάλλει στην ανάπτυξη της σκέψης, στην ταξινόμηση, στην σειροθέτηση και στους συνειρμούς, όπως και η συλλογή των χαρτοπετσετών. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναπτυχθεί η διαδικασία της ομαδοποίησης, ταξινόμησης και σειροθέτησης, επειδή μαζί με τους συνειρμούς αποτελούν τη βάση της λειτουργικής γνώσης. Μερικές φορές εμείς οι γονείς θέλουμε να δείξουμε στο παιδί ένα χρήσιμο παιχνίδι και στο τέλος, άθελα, το χαλάμε.
Επίσης, είναι σημαντικό οι γονείς να κατανοήσουν ότι τα πολλά από τα παιχνίδια δεν είναι χρήσιμα στα παιδιά. Ένα κοινό λάθος είναι όταν ταξιδεύουμε με το παιδί, του δίνουμε να δει μια ταινία στο DVD ή ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. Είμαι και εγώ γονιός, ξέρω ότι έτσι είναι πιο εύκολο να ψυχαγωγηθεί ένα παιδί 4-5 χρόνων, αλλά υπάρχουν και άλλοι τρόποι ... Θα ήταν καλό να μιλήσετε με τα παιδιά, να του πείτε ένα ανέκδοτο για να γελάσει, να μαντέψετε από ποια χώρα είναι τα αυτοκίνητα που περνούν, να κάνει συνειρμούς μαθαίνοντας ποια αυτοκίνητα είναι από την Ιταλία (Fiat, Alfa Romeo κλπ), από την Γαλλία (Renault, Peugeot) και ούτω καθεξής. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να πείτε κάτι περίεργο σχετικά με αυτές τις χώρες, γιατί τα παιδιά τα απορροφούν, ακούνε προσεκτικά και με αυτές της πληροφορίες ανεβάζουμε το παιδί σε ένα υψηλότερο επίπεδο μάθησης. Μια βασική συμβουλή για τους γονείς που πηγαίνουν στη θάλασσα: προσπαθήστε το παιδί σας όσο το δυνατόν συχνότερα να είναι ξυπόλυτο στην παραλία, γιατί τα παιδιά μας δεν περπατάνε σχεδόν καθόλου ξυπόλητα. Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι ότι τα παιδιά δεν περπατάνε σχεδόν καθόλου, το οποίο διαταράσσει σημαντικά τους φυσιολογικούς μηχανισμούς.
Είναι σωστό εκ μέρος των γονιών να εμποδίζουν το παιδί να διασκεδάζει με κάποιες «επικίνδυνες» δραστηριότητες;
Έχετε αναρωτηθεί, πότε είδατε τελευταία φορά σε ένα πάρκο της πόλης ένα παιδί να σκαρφαλώνει σε δέντρο; Ποιος ξέρει; Ίσως ένα τέτοιο γεγονός στο μέλλον να προκαλέσει μια αντίδραση από τις κοινωνικές υπηρεσίες ή το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας: "Σοκ: Ένα παιδί σκαρφάλωνε σε ένα δέντρο". Αστειεύομαι φυσικά, αλλά οι γονείς αποτρέπουν τα παιδιά τους και είναι υπερπροστατευτικοί. Έχουμε γυρίσει εντελώς την πλάτη στη φύση και επομένως τα παιδιά μας το πληρώνουν ακριβά.
Έχουν αυξηθεί οι αναπτυξιακές διαταραχές στις περισσότερες χώρες στα Βαλκάνια: δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, οι οποίες εμποδίζουν την μάθηση και την επίτευξη αποτελεσμάτων, σύμφωνα με τις γενετικές δυνατότητες των παιδιών.
Πολλά από αυτά τα προβλήματα θα μπορούσαν να προληφθούν, αν εμείς οι γονείς φερόμασταν στα παιδιά μας όπως το έκαναν οι γονείς μας σε εμάς. Δεν καταλαβαίνω από που πηγάζει ο φόβος των γονιών ότι το παιχνίδι θα βλάψει τόσο πολύ το παιδί τους; Η περισσή φροντίδα, η υπερπροστασία των παιδιών, η υπερβολική κάλυψη των αναγκών τους, τους καταστρέφει βιολογικά . Οι γονείς είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι σε όλα αυτά που συμβαίνουν στα παιδιά σήμερα, και γι’αυτό ένα μέρος του προγράμματος το ονόμασα "IQ παιδιού - φροντίδα γονιού", και δεν εννοεί φροντίδα να μην ανησυχούν να μην συμβεί κάτι άλλα την φροντίδα σχετική με την ανάπτυξή ερεθισμάτων.
Τι σκέφτεστε για τους υπολογιστές οι οποίοι είναι κομμάτι της καθημερινότητας, σήμερα που στα σπίτια υπάρχουν 2 - 3 υπολογιστές, και τα παιδιά από την πρώτη τάξη δημοτικού έχουν τα κινητά τηλέφωνα τα οποία χρησιμοποιούν κυρίως για βιντεοπαιχνίδια;
Φυσικά θα μπορούσε να είναι ένα πρόβλημα, καθώς όλο και περισσότερα παιδιά είναι στο facebook αρκετές ώρες και τις περνάνε μπροστά στην οθόνη. Είναι βεβαίως απαραίτητη η χρήση της τεχνολογίας, αλλά κανείς, τουλάχιστον όσα αφορούν τα παιδιά στην ανάπτυξη, δεν μπορεί να καθορίσει πόσα λεπτά ή ώρες την ημέρα ειναι καθίστανται βλαβερές. Ένα παιδί που κάθεται πολλές ώρες δεν αναπτύσσει σημαντικά μέρη του εγκεφάλου, ειδικά αν τακτικά, δηλαδή κάθε μέρα, κάθεται μπροστά στην τηλεόραση / οθόνη του υπολογιστή μερικές ώρες παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αλλά και πάλι, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε εντελώς τη νέα τεχνολογία. Σήμερα όλα γίνονται πολύ γρήγορα, νέες ανακαλύψεις γίνονται κάθε μέρα. Οι επαναστατικές ανακαλύψεις που γίνονται κάθε μέρα δεν είναι πλέον είδηση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης γιατί εμφανίζονται από μήνα σε μήνα. Η ταχύτητα των γεγονότων που συμβαίνουν σήμερα, θα ήταν εντελώς ακατανόητα για τους ανθρώπους πριν 20 ή περισσότερα χρόνια. Ποιος ξέρει πώς θα είναι ο κόσμος σε 10 ή 20 χρόνια. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μερικά από τα πιο δημοφιλή επαγγέλματα δεν υπήρχαν πριν από 10 χρόνια! Ως εκ τούτου, είναι σημαντική η νέα τεχνολογία, αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ειδικά κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, το πόσες ώρες περνάει το παιδί σας μπροστά από την τηλεόραση, παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλληλογραφεί στο Facebook. Εάν καταλαβαίνουμε ότι αυτοί οι δύο μήνες των διακοπών είναι μια μεγάλη ευκαιρία για το παιδί να περάσει ξένοιαστες ώρες στο παιχνίδι και φυσικές δραστηριότητες, και να βλέπει τον υπολογιστή του για 3-4 ώρες την ημέρα, έτσι μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί.
Οι γονείς μπορεί να μην γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι ένα απλό παιχνίδι που υπήρχε πριν από περίπου 10-20 έτη: τρέξιμο, άλμα, έρπηση, αναρρίχηση... Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί το βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων είναι το περπάτημα σε όρθια θέση, το οποίο έχει συμβάλει εξελικτικά, ειδικά για τον εγκέφαλό μας, το όργανο επιβίωσης. Όλα τα τμήματα του εγκεφάλου έτσι ευθυγραμμίζονται, συνδέονται και δουλεύουν συγχρονισμένα. Όμως, αν το παιδί σας ξοδεύει πολύ χρόνο σε ύπτια ή καθιστή θέση, σίγουρα ανοίγει την πόρτα για την μετέπειτα εμφάνιση της γνωστικής ανεπάρκειας.
Περιγράψτε μας κάποια εμπειρία δουλεύοντας με ταλαντούχους μαθητές.
Βλέπουμε ότι οι δάσκαλοι συχνά ενεργούν λανθασμένα, γιατί δεν ξέρουν ποια είναι η φυσιολογική συμπεριφορά των χαρισματικών παιδιών. Συχνά αυτά τα παιδιά είναι πνευματικά απόντα, γιατί ο τρόπος που γίνονται τα μαθήματα (γραμμική, συχνά βαρετή παροχή πληροφοριών) δεν ταιριάζει με την ταχύτητα των σκέψεών τους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα (και αυτά διδάσκουμε στα σεμινάρια που διοργανώνονται στη Σερβία), θα πω ένα που είναι κοινό: Ο Γιώργος ακούει τον δάσκαλο, αλλά σε κάποιο σημείο αρχίζει να σκέφτεται κάτι άλλο. Ο δάσκαλος που παρατηρεί, βλέπει ότι ο Γιώργος δεν ακούει. Επειδή αυτό συμβαίνει συχνά ο δάσκαλος προειδοποιεί και του ζητάει να επαναλάβει αυτό για το οποίο μιλούσε. Φυσικά ξέρει, ότι o Γιώργος δεν θα είναι σε θέση να το κάνει. Ωστόσο επιμένει, και αυτό προκαλεί το γέλιο στα άλλα παιδιά. Ο δάσκαλος ταπεινώνει τον Γιώργο μπροστά σε όλην την τάξη, και τελικά τον τιμωρεί, δίνοντας του χαμηλό βαθμό.
Σε ένα σεμινάριο στο Βελιγράδι, με ρώτησε μια δασκάλα: "Με συγχωρείτε, γιατρέ, πώς μπορεί να τιμωρηθεί ένα παιδί που δεν είναι προσεκτικό;". Η μόνη σωστή μέθοδος είναι ο δάσκαλος να πλησιάσει τον Γιώργο, να τον χαϊδέψει στο κεφάλι και να τον ρωτήσει: "Γιώργο, τι έχεις στο μυαλό σου;". Η τιμωρία ως μηχανισμός αφύπνισης δεν είναι καλή, μπορείτε να κάνετε πολύ περισσότερα εάν υπάρχει ένα ενθαρρυντικό περιβάλλον, και αυτό εξαρτάται από το δάσκαλο.
Υπάρχει ένα ειδικό πρόγραμμα για τα προικισμένα παιδιά;
Σοβαρές μελέτες έχουν δείξει ότι οι εκπαιδευτικοί σε 30% των περιπτώσεων δεν αναγνωρίζουν ένα χαρισματικό παιδί! Ένας από τους σημαντικότερους λόγους είναι ότι το παιδί μαθαίνει στο σχολείο με ένα παλαιό σύστημα - το οποίο ευνοεί την επαναλαμβόμενη μάθηση και την αναπαραγωγική γνώση, και με αυτόν τον τρόπο είναι δύσκολο να εντοπιστούν τα χαρισματικά παιδιά. Είναι γνωστό ότι το ποσοστό των προικισμένων παιδιών (με IQ μεγαλύτερο από 148) στον γενικό πληθυσμό είναι 2%. Αλλά, δυστυχώς, από αυτά τα παιδιά εντοπίζονται μόνο 0,3%. Λόγω των ανεπαρκών προγραμμάτων και τρόπων μάθησης, αντί για 20 χαρισματικά παιδιά ανά 1.000 άτομα, υπάρχουν μόνο τρεις. Έτσι, έχουμε το θλιβερό συμβάν, σε κάθε 1.000 ανθρώπους να "χάνουμε" 17 προικισμένα παιδιά κατά τη διάρκεια της σχολικής πορείας (κυρίως στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό σχολείο), και σε διεθνείς εξετάσεις γνώσεων είναι και η Ελλάδα μεταξύ των τελευταίων στην Ευρώπη (βάση της χρήσης λειτουργικής γνώσης) – και παρόλα αυτά δεν αλλάζουμε τη στρατηγική της μάθησης και δεν βελτιώνουμε τη λειτουργική γνώση του ατόμου, ζημιώνοντας ολόκληρο το έθνος. Από τη στιγμή που έχουμε μια ευρύτερη εφαρμογή αυτού ή οποιουδήποτε άλλου προγράμματος - το οποίο αυξάνει τη λειτουργική γνώση, θα έχουμε περισσότερα χαρισματικά παιδιά. Και τότε, φυσικά, τα κρατικά όργανα θα πρέπει να παρέχουν ειδική αντιμετώπιση για να αναπτύξουν τις δυνατότητές τους.
Μέσω του Συλλόγου Δασκάλων της Σερβίας, έχουμε ξεκινήσει μια πρωτοβουλία για την ίδρυση Τμήματος για ταλαντούχα παιδιά – το Κέντρο Νίκολα Τέσλα (NTC), το οποίο ιδρύθηκε τον Μάιο του 2009 στο Βελιγράδι. Ασχολείται με τα προικισμένα παιδιά, με την οργάνωση και την κατάρτιση των εκπαιδευτικών, και στη συνέχεια, με την οργάνωση κατασκηνώσεων και διαφόρων άλλων δραστηριοτήτων για χαρισματικά παιδιά.
Ποιός είναι ο ορισμός των χαρισματικών παιδιών;
Η υψηλή νοημοσύνη είναι μόνο μία από τις προϋποθέσεις για το αν κάποιο παιδί ανήκει σε μια ομάδα χαρισματικών παιδιών. Χρειάζεται να διαθέτει πολλά σημαντικά χαρακτηριστικά, όπως: η πρόωρη χρήση ευρέως λεξιλογίου, η ευκολία στη χρήση της γλώσσας, η χρήση φράσεων και ολόκληρων προτάσεων σε πολύ μικρή ηλικία, οι γενικές παρατηρήσεις, το ενδιαφέρον για τα βιβλία, και αργότερα στους άτλαντες και εγκυκλοπαίδιες, το πρόωρο ενδιαφέρον για την ημερομηνία και την ώρα, η ικανότητα συγκέντρωσης, η έγκαιρη ανίχνευση της αιτίας και του αποτελέσματος (το οποίο τους καθιστά συναισθηματικά ευαίσθητους).
Μέχρι στιγμής έχουμε μιλήσει για το τι δεν πρέπει να κάνουμε. Αλλά τι πρέπει να γίνει για να φτάσει το παιδί στις μέγιστες βιολογικές του δυνατότητες;
Εξαρτάται από την ηλικία. Για τα μικρότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας θα πρέπει να οργανωθεί ο χρόνος, έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν περισσότερα παιχνίδια με τη μπάλα, με το σχοινάκι, με το λάστιχο. Επίσης χρειάζονται πολλά παιχνίδια με περιστροφές γύρω από τον άξονά τους, ασκήσεις ισορροπίας, τρέξιμο, άλμα, έρπηση. Τα παιδιά δείχνουν να έχουν από πολύ νωρίς την ικανότητα να αναγνωρίζουν ομάδες αφηρημένων συμβόλων (τα σήματα των αυτοκινήτων, σημαίες των χωρών κλπ), αλλά αυτή η ικανότητα πρέπει να αναπτυχθεί περαιτέρω μέσα από τα παιχνίδια μνήμης, παζλ κτλ.
Γίνονται σεμινάρια για τους γονείς;
Δυστυχώς, ο χρόνος για τα σεμινάρια είναι λίγος, και γίνονται μόνο μία φορά το μήνα - στο Βελιγράδι και στο Νόβι Σαντ στη Σέρβικη γλώσσα. Αυτήν την περίοδο έχουν ξεκινήσει οι διεργασίες για την πιθανή οργάνωση σεμιναρίων για εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα. Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Σε τι πρέπει να δώσουν προσοχή οι γονείς;
Η συμβουλή του NTC συστήματος μάθησης είναι, μέχρι το έβδομο έτος του παιδιού να παρακολουθεί μόνο εκπαιδευτικά τηλεοπτικά προγράμματα και κινούμενα σχέδια - μία έως δύο ώρες κατ 'ανώτατο όριο, και στον υπολογιστή να περνάει περίπου μισή ώρα έως μια ώρα την ημέρα. Αλλά και αυτό είναι πολύ, εάν το παιδί τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας δεν ασχολείται με κάποια αντισταθμιστική δραστηριότητα από αυτές που διδάσκουμε στα σεμινάρια: κινητικές ασκήσεις και ασκήσεις λεπτής κινητικότητας, μαζί με την ανάπτυξη συνειρμικών σκέψεων.
Το πρόγραμμα NTC δίνει έμφαση στην ευθύνη των γονέων, εφόσον ο ρόλος τους είναι και καθημερινός και ζωτικής σημασίας. Πολλοί γονείς εν αγνοία τους επιτρέπουν ορισμένες δραστηριότητες που εμποδίζουν την σωστή ανάπτυξη των παιδιών τους. Η υπερβολική παρακολούθηση τηλεόρασης, το παίξιμο ηλεκτρονικών παιχνιδιών, η έλλειψη δραστηριοτήτων λεπτής κινητικότητας και η σωματική αδράνεια είναι επιζήμιες και μειώνουν την ανάπτυξη των βιολογικών δυνατοτήτων. Γεγονός είναι ότι η περίοδος της παιδικής ηλικίας, η οποία είναι η βάση από την οποία θα εξαρτηθεί η μελλοντική ανάπτυξη των πνευματικών ικανοτήτων του κάθε παιδιού, είναι ακόμη ανεπαρκώς διερευνημένη περιοχή. Οι γονείς ακούσια κάνουν λάθη, μη γνωρίζοντας πώς να τονώσουν τη βέλτιστη ανάπτυξη του παιδιού τους. Είχα συχνά την ευκαιρία να ακούσω τους γονείς, οι οποίοι, προκειμένου να προστατεύσουν το παιδί, εμποδίζουν το άλμα στο κρεβάτι, περιστροφές γύρο από τον άξονά τους, αγοράζουν παπούτσια με σκρατς για να μην κουράζεται το παιδί με τα κορδόνια - και ως εκ τούτου εμποδίζουν κάποιες πολύ χρήσιμες δραστηριότητες.
Γιατί χρειάζονται οι αλλαγές;
Σύμφωνα με νέα έρευνα, οι μαθησιακές διαταραχές, που αρχίζουν ήδη στη 2α και 3η τάξη του δημοτικού, οφείλονται στην έλλειψη ορισμένων δραστηριοτήτων σε πρώιμη ηλικία. Σημαντικό ρόλο έχουν τα "ξεχασμένα παιχνίδια" - όπως το άλμα, η περιστροφή γύρω από τον άξονά τους, και αργότερα οι βόλοι, το λάστιχο, το κρυφτό κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες διεγείρουν τη δημιουργία συνάψεων, ενώ ζούμε σε μια εποχή, όπου τα παιδιά είναι σε μεγάλο βαθμό στατικά, μπροστά από τις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές. Είναι απαραίτητο να ενημερωθούν οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι καθηγητές πάνω στις επιστημονικές εξελίξεις, γιατί, χρόνο με το χρόνο, χάνονται γενιές που στερούνται πολύτιμη βοήθεια στην ανάπτυξη.
Με λίγα λόγια, τί περιέχει το NTC σύστημα μάθησης;
Υπάρχουν πολλές παράμετροι στο πρόγραμμα, και είναι πιο εύκολο να εξηγήσω πώς υλοποιείται. Αποτελείται από τρεις φάσεις:
- Πρόσθετη διέγερση της ανάπτυξης των συνάψεων (ασκήσεις για κινητικές δεξιότητες, λεπτές κινητικές δεξιότητες και δυνατότητα συναρμογής του ματιού, περιστροφή γύρω από τον άξονά τους και ισορροπία).
- Ενίσχυση της ανάπτυξης των συνειρμικών σκέψεων:
- Επίπεδο 1, αφαιρετική σκέψη, οπτικοποίηση.
- Επίπεδο 2, νοητική ταξινόμηση και σειροθέτηση.
- Επίπεδο 3, συνειρμοί, μουσική.
- Ενίσχυση της ανάπτυξης της λειτουργικής σκέψης:
- 1. Αινιγματικές ιστορίες,
- 2. Αινιγματικές ερωτήσεις, συγκλίνουσα σκέψη,
- 3. Συναρμολόγηση ερωτήσεων, αποκλίνουσα σκέψη.
Τι πρέπει να αλλάξει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, ιδιαίτερα στο νηπιαγωγείο;
Δεν πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά. Εμείς απλά θέλουμε να προσθέσουμε κάποια στοιχεία που αποδεδειγμένα επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, τα οποία έχουν βασή στη φυσιολογία, έτσι ώστε το πρόγραμμα NTC να λειτουργεί συμπληρωματικά στο κανονικό σχολικό πρόγραμμα.
Από την εμπειρία σας, πόση επίδραση έχουν οι γονείς για την ανάπτυξη του IQ του παιδιού, και πόση επίδραση έχουν το περιβάλλον, η κοινωνία και τα σχολεία;
Είναι εξίσου σημαντική, αλλά οι γονείς είναι εκείνοι που λαμβάνουν τις πρώτες αποφάσεις. Αργότερα μειώνεται η επιρροή των γονέων, και το έργο αναλαμβάνουν η κοινωνία και τα σχολεία. Όλα παράγουν κάποιο έργο άρα όλα είναι σημαντικά.
Το μέρος του προγράμματος που αφορά στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων συμπερασμάτικης σκέψης, ανάλυσης, ανάπτυξης της λειτουργικής σκέψης, οι οποίες είναι στην πραγματικότητα οι πιο διασκεδαστικό για τα παιδιά. Αντιθέτως, για τους δασκάλους και τους εκπαιδευτικούς, είναι το πιο δύσκολο μέρος του προγράμματος. Γιατί;
Αυτό το μέρος του προγράμματος είναι στην πραγματικότητα μια διαδικασία που απαιτεί παράλληλη επεξεργασία πληροφοριών, δηλαδή την επεξεργασία δύο πραγμάτων ταυτοχρόνως, και όλα αυτά κρυμμένα μέσα στους συνειρμούς . Για παράδειγμα, τί είναι κοινό μεταξύ της σουπιάς και του Σαίξπηρ; Είναι μια αρκετά δύσκολη ερώτηση, και για να διευκολύνω το κοινό του σεμιναρίου, κάνω μια βοηθητική ερώτηση, τι είναι κοινό μεταξύ της σουπιάς και του φτερού της χήνας; Στη συνέχεια, όλοι ξέρουν την απάντηση - το μελάνι. Μόνο που έκανα ήταν να απομακρύνω τον συνειρμό του φτερού της χήνας, δηλαδή στο Σαίξπηρ, και έκανα μια ερώτηση που λίγοι άνθρωποι μπορούν να απαντήσουν. Η επίλυση των προβλημάτων είναι ενθαρρυντική για τα παιδιά, αλλά το πρόβλημα είναι ποιος μπορεί να συντάξει τόσες πολλές ερωτήσεις γιατί τα παιδιά τις ζητάνε συνεχώς. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να σκεφτούν κάθε μέρα μια τέτοια ερώτηση και επομένως αυτό το μέρος του προγράμματος είναι απαιτητικό.
Είναι γεγονός ότι οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί απέναντι στα παιδιά τους και έτσι μπλοκάρουν την βιολογική ανάπτυξη τους. Πώς να προσαρμοστούν στο παρόν και να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των δεξιοτήτων και των ικανοτήτων των παιδιών τους;
Δεν ξέρω από που πηγάζει αυτό το φαινόμενο και τα παιδιά προστατεύονται έτσι, δηλαδή, προστατεύονται υπερβολικά. Πρέπει να διορθωθεί η γνώση των γονέων για το τι είναι στην πραγματικότητα επικίνδυνο για το παιδί, με την διδασκαλία των πραγματικών βλαπτικών δραστηριοτήτων στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων των παιδιών τους. Αυτό το φαινόμενο της υπερπροστασίας θα μπορούσαν να το εξηγήσουν καλύτερα οι ψυχολόγοι.
Αναφέρατε σε μια διάλεξη ότι είναι απαραίτητη η νευροφυσιολογία της μάθησης, και αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι να εξηγήσουμε στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς ότι η αναπαραγωγική μάθηση δεν είναι φυσιολογική, και γι' αυτό τα περισσότερα παιδιά δεν μπορούν έτσι να μαθαίνουν. Πώς μπορούν να αποφευχθούν οι παγίδες της αναπαραγωγικής μάθησης για να ωφεληθεί ο φυσικός τρόπος μάθησης;
Είναι σχετικά εύκολο να καταλάβουμε αν γνωρίζουμε ότι ο φυσιολογικός εγκέφαλος δεν λειτουργεί σύμφωνα με το σύστημα της αναπαραγωγής/επανάληψης, αλλά με το σύστημα των συνειρμών. Για να το εξηγήσω έχω μια σειρά από επιχειρήματα, και συχνά πρέπει να παίξω λίγο με τους συμμετέχοντες της διάλεξης για να κατανοήσουν πώς πραγματικά λειτουργεί ο εγκέφαλος. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στην εκπαίδευση νομίζουν ότι η αναπαραγωγική μέθοδος είναι ο ιδανικός τρόπος μάθησης των παιδιών, και τους εξηγώ ότι αυτή η μάθηση είναι μόνο η αρχή, δηλαδή προτείνεται για να πάρει ένα παιδί τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με κάτι, να κατανοήσουν το μάθημα, αλλά στη συνέχεια πρέπει να προχωρήσουμε σε ένα
υψηλότερο επίπεδο επεξεργασίας των πληροφοριών.
Πώς να εντοπίσουμε τα προικισμένα παιδιά και τί είναι σημαντικό στην συνεργασία μαζί τους;
Αυτά τα παιδιά σκέφτονται με συνειρμούς και το μυαλό τους λειτουργεί γρήγορα, αλλά δυστυχώς, τέτοιος τρόπος σκέψης και εκπαίδευσης συχνά δεν εφαρμόζεται στα σχολεία. Ο εξαναγκασμός των παιδιών αυτών στην αναπαραγωγική μάθηση είναι καταστροφικός, γιατί κάποια από αυτά παιδιά δεν θα είναι ποτέ σε θέση να αναδείξουν τις ικανότητές τους, και έτσι χάνουμε όλοι.
Τον τελευταίο καιρό καταγράφηκε σημαντική αύξηση των παιδιών με αναπτυξιακές δυσκολίες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα χρήσης πιο εξελιγμένων τεχνικών διάγνωσης ή η σύγχρονη ζωή και η ανατροφή των παιδιών προωθούν αναπτυξιακές δυσκολίες; Πώς μπορούμε να επιδράσουμε?
Και τα δυο, και η καλύτερη διαγνωστική αλλά και ο σημερινός τρόπος ζωής επηρεάζει την εμφάνιση των αναπτυξιακών διαταραχών. Ο μόνος τρόπος επίδρασης είναι να εκπαιδευθούν και να βοηθηθούν οι γονείς οι οποίοι συχνά, με τις καλύτερες προθέσεις, κάνουν λάθη και έτσι επιβραδύνουν ή βλάπτουν την ανάπτυξη του παιδιού τους. Οι γονείς ασυνείδητα κάνουν πολλά λάθη μέχρι το τρίτο ή τέταρτο έτος του παιδιού, όπως για παράδειγμα να απαγορεύει στο παιδί να γυρνάει γύρω από τον άξονα του, ενώ σήμερα γνωρίζουμε ότι αυτή η περιστροφή βοηθά στην ανάπτυξη των νευρικών οδών/ιστών. Γι' αυτό και το σύνολο του προγράμματος ονομάζεται "IQ παιδιού – φροντίδα γονιού".
Πώς να αναπτύξουμε τις δυνατότητες των παιδιών στην πρώιμη παιδική ηλικία μέχρι την ηλικία των επτά;
Η σημασία του παιχνιδιού είναι τεράστια, και οι γονείς το ξεχνάνε, και μερικοί πιστεύουν ότι το παιχνίδι είναι όταν το παιδί κάθεται κάθε μέρα, τρεις ή περισσότερες ώρες στον υπολογιστή ή στην τηλεόραση. Το πραγματικό παιχνίδι είναι εκείνο στο οποίο το παιδί σκέφτεται, κινείται, επικοινωνεί με άλλα παιδιά.
Η ευφυΐα δεν εξαρτάται μόνο από το γενετικό υλικό, αλλά κυρίως από τον αριθμό των νευρωνικών συνδέσεων που σχηματίζονται στην πρώιμη παιδική ηλικία. Γιατί αυτή η διαμορφωτική περίοδος είναι η πιο έντονη και η ταχύτερη όσον αφορά τις νευρωνικές συνδέσεις;
Βάση της γενετικής, οι άνθρωποι έχουν την υψηλότερη ενέργεια που είναι διαθέσιμη από το δεύτερο έως το πέμπτο / έκτο έτος, ακριβώς επειδή η μεγαλύτερη ανάπτυξη του εγκεφάλου γίνεται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ζωής. Αν το δούμε βιολογικά ο εγκέφαλος είναι το όργανο της επιβίωσης, και η δουλειά του είναι να φτιάξει ό,τι χρειάζεται μέχρι το τέταρτο, πέμπτο έτος για την προσαρμογή στο περιβάλλον όπου βρίσκεται. Φυσικά, υπάρχει και η μετέπειτα εξέλιξη, αλλά η πιο σημαντική περίοδος έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον πέμπτο έτος.
Ένα άλλο σημαντικό γεγονός που πρέπει να κατανοήσουμε είναι η αναλογία που σχετίζεται με το νευρικό σύστημα. Οι οργανισμοί που δεν κινούνται, δεν έχουν νευρικά κύτταρα, ενώ οι οργανισμοί που κινούνται έχουν. Το πιο πολύπλοκο νευρικό σύστημα το έχουν οι άνθρωποι και τα δελφίνια. Με αυτή την αναλογία, είμαστε πλάσματα γεννημένα για κίνηση ή, ακριβέστερα, έχουμε διαμορφωθεί βάση του περπατήματος σε όρθια θέση. Αν και χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνει αυτό, είναι σαφές ότι το περπάτημα δηλαδή η κίνηση, είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη των συνολικών δεξιοτήτων.
Το παιδί πρέπει να κινείται, κάτι που αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για τη συνολική ανάπτυξη των βιολογικών δυνατοτήτων, και αυτό συμβαίνει πιο έντονα στα πρώτα χρόνια της ζωής.
